Ontdek de verborgen kracht van deze vijf wilde bloemen

Deze vijf fleuren hun omgeving op en leveren allemaal op hun eigen manier een bijdrage aan de natuur die ze omringt.

De klaproos als symbool voor het leven

Deze bloem is een prachtig symbool voor de vergankelijkheid van het leven, omdat hij verwelkt op het moment dat je hem plukt. De papaver kan je ook laten zien dat het loont om geduld te hebben: de zaden van de klaproos behouden hun kiemkracht onder de grond erg lang, en kunnen soms zelfs na jaren pas boven de oppervlakte komen. Daarnaast laat deze bloem je zien hoe mooi het kan zijn als je in contact staat met je omgeving en geeft aan anderen om je heen – zo levert de klaproos hoogwaardig stuifmeel voor bijvoorbeeld honingbijen.

Een hapje stokroos

De stokroos is wild en prachtig tegelijk, met zijn lange stengels en mooie, grote bloemen. In de oertijd werd de schoonheid van de roos al erkend, en werd hij meegegeven als grafgift aan de doden. De knoppen zijn zacht, viltig en behaard, een beschermend huisje voor de grote, klokvormige bloemen. De botanische benaming is Alcea Rosa, de Latijnse schrijfwijze voor het Griekse woord Althea, dat genezen betekent – een verwijzing naar het vroegere medicinale gebruik van de stokroos. Ze zijn ook heel lekker door salades en in de thee, en de jonge bladeren kun je koken en eten als spinazie.

Vind geluk in de kokardebloem

Deze bloemen zijn net kleine zonnetjes, zo felgekleurd en vrolijk stralen ze je tegemoet. Het is dan ook niet zo gek dat de indianen van Noord-Amerika dachten dat deze plant geluk bracht: de blijdschap druipt haast van de blaadjes af.

Niets krachtiger dan de monnikskap

Laat je niet van de wijs brengen door zijn lieflijk hangende klokjes; de monnikskap is een van de giftigste planten die we kennen. Als je de bloem aanraakt kan hij al blaren veroorzaken en in de middeleeuwen werd het gif van de bloem gebruikt om wolven mee te doden – vandaar de oude Nederlandse naam Wolfswortel. Toch brengt deze bloem niet alleen maar slecht nieuws: de plant wordt nog steeds door sjamanen gebruikt om voorspellende hallucinaties mee op te wekken en je kunt hommels niet gelukkiger maken met deze blauwe bloem.

De twee kanten van de vuurdoorn

De witte kleine bloemetjes van de vuurdoorn zien er onschuldig wit en maagdelijk uit, maar schijn bedriegt. Na de bloei veranderen ze in talloze rode, gele of oranje bessen die verleidelijk aan de takken van de struik lonken. Als deze bessen rijp worden gaan ze gisten, en bevatten ze alcohol – zodat de merels die ze eten soms stomdronken tegen een raam aanvliegen. Maar de doornige takken zorgen er ook voor dat diezelfde merels veilige nestjes kunnen bouwen. Zo laat de Vuurdoorn zien dat goed en kwaad in de natuur soms hand in hand kunnen gaan.

Bron : Happinez

Deel dit met jouw vrienden